Μῦθοι Αἰσώπειοι· σξγ', σξδ', σξε'

Ὄνον ἀγοράζων

Ἄνθρωπός τις ἐπρίατο ὂνον ὡς δοκιμάσων αὐτὸν πρὶν ἐκτεῖσαι. Ἰδὼν οὖν τὸν ὄνον φοιτῶντα τοὺς κακίστους ἑαυτοῦ ὄνους, γνοὺς τὴν φύσιν αὐτοῦ ἀπέδωκεν αὐτὸν τῷ πωλοῦντι.

Ἀνάγνωσις τοῦ σξγ' μύθου

Ὄνος ⟨ἄγριος καὶ ὄνος ἥμερος⟩

 Ὄναγρός τις κατανοῶν ὄνον πετὰ τῶν ἀνθρώπων οἰκοῦντα ἐθαύμασε τῆς ὑγιείας τε καὶ τῆς  λιπαρότητος αὐτοῦ. Ἐπεῖτα δ' ἰδὼν τὸν αὐτὸν ὄνον βαστάζοντα μέγαν φόρτον καὶ κέντρῳ ὑπὸ τοῦ δεσπότου κινούμενον μετενόησεν.

Ἀνάγνωσις τοῦ σξδ' μύθου

Ὄνος ἅλας βαστάζων

Ὄνος τις βαστάζων ἅλα διὰ ποταμοῦ σφαλεὶς ἔπεσεν.  Διαλυθέντος οὖν τῷ ὕδατι τοῦ ἅλος, ὁ φόρτος ἐκείνου ἐγένετο κοῦφος.  Ἐπεῖτα δὲ ὁ ὄνος βαστάζων σπόγγους ἕκων ἐσφάλην ἐν τῷ ποταμῷ. Τοῦ φόρτου βαρυτέρου γενομένου, ὁ οἴνος ἀπεπνίγη ἐν τῷ ὕδατι.

Ἀνάγνωσις τοῦ σξε' μύθου

Ὄνον ἀγοράζων
Ὄνον τις ἀγοράσαι μέλλων ἐπὶ πείρᾳ αὐτὸν ἔλαβε· καὶ εἰσαγαγὼν εἰς τοὺς ἰδίους ἐπὶ τῆς φάτνης αὐτὸν ἔστησεν. Ὁ δὲ καταλιπὼν τοὺς ἄλλους παρὰ τῷ ἀργοτάτῳ καὶ ἀδηφάγῳ ἔστη. Καὶ ὡς οὐδὲν ἐποίει, δήσας καὶ ἀπαγαγὼν τῷ δεσπότῃ αὐτὸν ἀπέδωκε. Τοῦ δὲ διερωτῶντος εἰ οὕτως ἀξίαν αὐτοῦ τὴν δοκιμασίαν ἐποιήσατο, ὑποτυχὼν εἶπεν· « Ἀλλ᾿ ἔγωγε οὐδὲν ἐπιδέομαι πείρας· οἶδα γὰρ ὅτι τοιοῦτός ἐστιν ὁποῖον ἐξ ἁπάντων τὸν συνήθη ἐπελέξατο. »
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι τοιοῦτος εἶναί τις ὑπολαμβάνεται ὁποίοις ἂν ἥδηται τοῖς ἑταίροις.
Ὄνος ⟨ἄγριος καὶ ὄνος ἥμερος⟩
Ὄνος ἄγριος ὄνον ἥμερον θεασάμενος ἔν τινι εὐηλίῳ τόπῳ προσελθὼν ἐμακάριζεν αὐτὸν ἐπὶ τῇ εὐεξίᾳ τοῦ σώματος καὶ τῇ τῆς τροφῆς ἀπολαύσει. Ὕστερον δὲ ἰδὼν αὐτὸν ἀχθοφοροῦντα καὶ τὸν ὀνηλάτην ὀπίσω ἑπόμενον καὶ ῥοπάλῳ παίοντα εἶπεν· « Ἀλλ᾿ ἔγωγε οὐκέτι σε εὐδαιμονίζω· ὁρῶ γὰρ ὅτι οὐκ ἄνευ κακῶν μεγάλων τὴν ἀφθονίαν ἔχεις. »
Οὕτως οὐκ ἔστι ζηλωτὰ τὰ μετὰ κινδύνων καὶ ταλαιπωριῶν περιγινόμενα κέρδη.
Ὄνος ἅλας βαστάζων
Ὄνος ἅλας ἔχων ποταμὸν διέβαινεν. Ὀλισθήσας δέ, ὡς κατέπεσεν εἰς τὸ ὕδωρ, ἐκτακέντος τοῦ ἅλατος, κουφότερος ἐξανέστη. Ἡσθεὶς δὲ ἐπὶ τούτῳ, ἐπειδὴ ὕστερόν ποτε σπόγγους ἐμπεφορτισμένος κατά τινα ποταμὸν ἐγένετο, ᾠήθη ὅτι, ἐὰν πάλιν πέσῃ, ἐλαφρότερος διεγερθήσεται, καὶ δὴ ἑκὼν ὤλισθε. Συνέϐη δὲ αὐτῷ, τῶν σπόγγων ἀνασπασάντων τὸ ὕδωρ, μὴ δυνάμενον ἐξαναστῆναι ἐνταῦθα ἀποπνιγῆναι.
Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι διὰ τὰς ἰδίας ἐπινοίας λανθάνουσιν εἰς συμφορὰς ἐνσειόμενοι.