Μῦθοι Αἰσώπειοι· ρμη', ρμθ', ρν'

Κάμηλος τὸ πρῶτον ὀφθείς

Οἱ ἄνθρωποι τὸ πρῶτον ἰδόντες τὴν κάμηλον ἐφοβοῦντο διὰ τὸ αὐτὴν μεγάλην εἶναι. Ἔπειτα δὲ αἰσθόμενοι τῆς πραότητος αὐτῆς προσῆλθον πρὸς αὐτήν. Τέλος δὲ συνιέντες αὐτὴν μήποτε ὀργίζεσθαι ἐχρῶντο αὐτῇ πρὸς τὸ τοὺς παίδας ἐλαύνειν.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρμη' μύθου

Κάνθαροι δύο

Ἑνὸς βοὸς ἐν μικρᾷ νήσῳ ὄντος, ὀλίγη κόπρος ἦν τοῦ τὼ κανθάρω τρέφεσθαι διὰ τοῦ χειμῶνος. Διὸ ὁ μὲν ἔμενεν, ὁ δ' ἐπαγγείλας τροφὴν ἂν οἴσειν, εἰ εὕροι, εἰς τὸν χέρσον ἀπῆλθεν. Οὗτος καίπερ πολλὴν κόπρον εὑρὼν καὶ λιπαρὸς γενόμενος, ἐπανελθὼν οὐδὲν ἔκομισε τῷ φίλῳ ὅτι κατ' αὐτὸν ἀδύνατον εἴη.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρμθ' μύθου

Καρκῖνος καὶ ἀλώπηξ

Καρκῖνός τις ἐκ τῆς θαλάσσης εἰς τὸν αἰγιαλὸν προσελθὼν ὑπ' ἀλώπεκος ἀνηλώθην. Ἄμεινον δ' ἂν ἦν εἰ ἐν τῇ θαλάσσῃ ἔμεινεν.

Ἀνάγνωσις τοῦ ρν' μύθου

Κάμηλος τὸ πρῶτον ὀφθείς
Ὅτε πρῶτον κάμηλος ὤφθη, οἱ ἄνθρωποι φοβηθέντες καὶ τὸ μέγεθος καταπλαγέντες ἔφευγον. Ὡς δέ, χρόνου προιόντος, συνεῖδον αὐτῆς τὸ πρᾷον, ἐθάρρησαν μέχρι τοῦ προσελθεῖν. Αἰσθόμενοι δὲ κατὰ μικρὸν ὡς χολὴν τὸ ζῷον οὐκ ἔχει, εἰς τοῦτο καταφρονήσεως ἦλθον ὥστε καὶ χαλινὸν αὐτῇ περιθέντες παισὶν ἐλαύνειν αὐτὴν ἔδωκαν.
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι τὰ φοβερὰ τῶν πραγμάτων ἡ συνήθεια καταπραΰνει.
Κάνθαροι δύο
Ἔν τινι νησιδίῳ ταῦρος ἐνέμετο· τῇ δὲ τούτου κόπρῳ κάνθαροι ἐτρέφοντο δύο. Καὶ δὴ τοῦ χειμῶνος ἐνισταμένου, ὁ ἕτερος ἔλεγε πρὸς τὸν ἕτερον ὡς ἄρα βούλοιτο εἰς τὴν ἤπειρον διαπτάσθαι, ἵνα ἐκείνῳ μόνῳ ὄντι ἡ τροφὴ ἱκανῶς ὑπάρχῃ, καὶ αὐτὸς ἐκεῖσε ἐλθὼν τὸν χειμῶνα διαγένηται. Ἔλεγε δὲ ὅτι, ἐὰν πολλὴν εὕρῃ τὴν νομήν, καὶ αὐτῷ οἴσει. Παραγενόμενος δὲ εἰς τὴν χέρσον καὶ καταλαβὼν πολλὴν μὲν τὴν κόπρον, ὑγρὰν δέ, μένων ἐτρέφετο ἐνταῦθα. Τοῦ δὲ χειμῶνος διελθόντος, πάλιν εἰς τὴν νῆσον διέπτη. Ὁ δὲ ἕτερος θεασάμενος αὐτὸν λιπαρὸν καὶ εὐεκτοῦντα, ᾐτιάσατο αὐτὸν διότι προϋποσχόμενος αὐτῷ οὐδὲν ἐκόμισεν. Ὁ δὲ εἶπε· « Μὴ ἐμὲ μέμφου, τὴν δὲ φύσιν τοῦ τόπου· ἐκεῖθεν γὰρ τρέφεσθαι μὲν οἷόν τε, φέρεσθαι δὲ οὐδέν. »
Οὗτος ὁ λόγος ἁρμόσειεν ἂν πρὸς ἐκείνους οἳ τὰς φιλίας μέχρις ἑστιάσεως μόνον παρέχονται, περαιτέρω δὲ οὐδὲν τοὺς φίλους ὠφελοῦσιν.
Καρκῖνος καὶ ἀλώπηξ
Καρκῖνος ἀναβὰς ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἐπί τινος αἰγιαλοῦ μόνος ἐνέμετο. Ἀλώπηξ δὲ λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο αὐτόν, ἀποροῦσα τροφῆς, προσδραμοῦσα συνέλαβεν αὐτόν. Ὁ δὲ μέλλων καταβιβρώσκεσθαι ἔφη· « Ἀλλ᾿ ἔγωγε δίκαια πέπονθα, ὅτι θαλάσσιος ὢν χερσαῖος ἠβουλήθην γενέσθαι. »
Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ τὰ οἰκεῖα καταλιπόντες ἐπιτηδεύματα καὶ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ἐπιχειροῦντες εἰκότως δυστυχοῦσιν.