Παραβολαὶ κ.τ.λ.

Ἐπὶ ταύτης τῆς πηγῆς ἔστι παλίνδρομος  γεγραμμένος.

Ἐν τῷ ἑξηκοστῷ ἑβδόμῳ καὶ ἑσχάτῳ διδάγματι ἀκούομεν ποικίλας παραβολὰς καὶ ἐνδόξους λόγους κ.τ.λ. Τὸ τέλος. Ἔρρωσθε.

Ἀνάγνωσις τοῦ ξζ' καὶ ἑσχάτου διδάγματος

Πᾶσαι αἱ ἠχωγραφαί.

Κλειώ τ' Εὐτέρπη τε Θάλειά τε' Μελπομένη τε
Τερψιχόρη τ' Ἐρατώ τε Πολύμνιά τ' Οὐρανίη τε,
Καλλιόπη θ’· ἡ δὲ προφερεστάτη ἐστὶν ἁπασέων.

Ἀγλαΐη τε καὶ Εὐφροσύνη θαλίη τ' ἐρατεινή.

Κλωθώ τε Λάχεσίς τε καὶ Ἄτροπος, αἵ τε διδοῦσι
θνητοῖς ἀνθρώποισιν ἔχειν ἀγαθόν τε κακόν τε.

Σθεινώ τ' Εὐρυάλη τε Μέδουσά τε λυγρὰ παθοῦσα.

ὡς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος, ὅτις τοιαῦτά γε ῥέζοι.

αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων.

εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης.

ἀμφότερον, βασιλεὺς τ' ἀγαθὸς κρατερός τ' αἰχμητής.

ἔσσεται ἦμαρ, ὅτ' ἄν ποτ' ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρή,
καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο.

Ν Α Π Ο Λ Ε Ω Ν,
Ναπολέων ἀπολέων πόλεων ὁλέων λέων ἑῶν ὤν

Ἑπτὰ σοφῶν, Κλεόβουλε, σὲ μὲν τεκνώσατο Λίνδος·
φατὶ δὲ Σισυφία χθὼν Περίανδρον ἔχειν·
Πιττακὸν ἁ Μυτιλάνα· Βίαντα δὲ δῖα Πριήνη·
Μίλητος δὲ Θαλῆν, ἄκρον ἔρεισμα Δίκας·
ἁ Σπάρτα Χίλωνα· Σόλωνα δὲ Κεκροπὶς αἶα.
πάντας ἀριζάλου σωφροσύνας φύλακας.

γνῶθι σαυτόν!
μηδὲν ἄγαν!
ἐγγύα, πάρα δ' ἄτα!
καιρὸν γνῶθι!
οἱ πλεῖστοι κακοί.
μέτρον ἄριστον.
μελέτη τὸ πᾶν.

ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ
νίψον ἀνόμημα, μὴ μόναν ὄψιν.

οὐδὲν γὰρ ἀνθρώποισιν οἷον ἄργυρος
κακὸν νόμισμ' ἔβλαστε. τοῦτο καὶ πόλεις
πορθεῖ, τόδ' ἄνδρας ἐξανίστησιν δόμων·
τόδ' ἐκδιδάσκει καὶ παραλλάσσει φρένας
χρηστὰς πρὸς αἰσχρὰ πράγμαθ' ἵστασθαι βροτῶν.
πανουργίας δ' ἔδειξεν ἀνθρώποις ἔχειν
καὶ παντὸς ἔργου δυσσέβειαν εἰδέναι.

Σοφὸς Σοφοκλῆς, σοφώτερος δ' Εὐριπίδης,
Ἀνδρῶν δὲ πάντων Σωκράτης σοφώτατος.

Εὕρηκα!
δός μοι ποῦ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινασῶ!

- - εἰ δὲ πᾶν ἔχει καλῶς, τῷ παιγνίῳ
Δότε κρότον καὶ πάντες ὑμεῖς μετὰ χαρᾶς προπέμψατε!

Τέκνον, ἢ τὰν ἤ ἔπι τᾶς
Λακαινῶν ἀποφθέγματα.

τὸ σήμερον μέλει μοι,
τὸ δ' αὔριον τίς οἶδεν;

ἓξ ὧραι μόχθοις ἱκανώταται · αἱ δὲ μετ' αὐτὰς
γράμμασι δεικνύμεναι ζῆθι λέγουσι βροτοῖς.
α'. β'. γ'. δ'. ε'. ϛ'. ζ'.η'. θ'. ι'.