Τὰ ὑποδήματα

Παλαιὰ Ἀττικὰ ὑποδήματα ἐξ ἑφθῆς γῆς πεποιημένα. 

Νῦν ὁ ἀνὴρ χρῆται  ὑποδημάτων. Ὑποδύεται οὖν καὶ ἀποδύεται καινὰς ἐμβάδας ὡς πειρασόμενος. Ὑμεῖς δ' ἀκούσατε τὸ τριακοστὸν καὶ ἔνατον δίδαγμα.

Ἀνάγνωσις τοῦ λθ' διδάγματος

ὑποδηµάτων δεῖ.
τἀµὰ ταυτὶ λαβέ!
τοῦτο πρῶτον ὑποδύου.
ἄνυσον ὑποδυσάµενος!
ἀποδύου τὰς ἐµβάδας (τὰ ἐµβάδια).
ὑπόδυθι τάσδε.
ἆρ’ ἁρµόττουσιν;
νὴ ∆ί’, ἀλλ’ ἄριστ’ ἔχει.
πόθεν πριάµενος τὸ ζεῦγος ἐµβάδων τουτὶ φορεῖς;
ἐν ἀγορᾷ.
καὶ πόσου;
ἑκκαίδεκα µαρκῶν*;