Αἰτεῖ ἀργύριον

 

Εἴκοσι χρυσαῖ Γερμανικαὶ µάρκαι*

Ἐν τούτῷ τῷ διδάγματι, τῷ τριακοστῷ καὶ ἕκτῳ, ἀκούομέν τινος ἀργύριον παρὰ ἄλλων  αἰτούντος. Ὁ μὲν αἰτούμενος δίδωσιν αὐτῷ, ὁ δὲ οὔ.

Ἀνάγνωσις τοῦ λϛ' διδάγματος

εὖ φεροµένης τῆς γεωργίας ἔρρωνται καὶ αἱ ἄλλαι τέχναι ἅπασαι.
ἔχει ἅπαντα, ἃ δεῖ.
αἰτεῖ λαβεῖν τι.
τοῦ δέει;
τοῦ δεόµενος ἦλθες ἐνθαδί;
ἥκεις κατὰ τί;
ἐπὶ τί πάρει δεῦρο;
δάνεισόν µοι πρὸς τῶν θεῶν εἴκοσι µάρκας!*
ἡ ἀνάγκη µε πιέζει.
No! µὰ ∆ί’ ἐγὼ µὲν οὔ.
ἔχεις ὧν δέει.
οὐκ ἀρήξεις;
τί χρήσει τῷ ἀργυρίῳ;
ἀποδώσω τῷ σκυτοτόµῳ.
πόθεν τὸ ἀργύριον λήψοµαι;
ἰδοὺ τουτὶ λαβέ!
εὖ γ’ ἐποίησας!
πόλλ’ ἀγαθὰ γένοιτό σοι!
µὴ ἀγανάκτει, ὦ ’γαθέ!
οἶσθ’ ὃ δρᾶσον; µὴ διαλέγου περὶ τούτου µηδέν!
ἀλλ’ ὦ ’γαθέ -- !